Πανδιδακτήριο

Ανώτατη σχολή στην Κωνσταντινούπολη στους βυζαντινούς χρόνους. Ιδρύθηκε από τον Μεγάλο Κωνσταντίνο, αναδιοργανώθηκε δε και επεκτάθηκε από τον Θεοδόσιο B» τον Μικρό το 425 και, μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, έγινε πραγματικό πανεπιστήμιο. Στο Π. δίδασκαν 30 συνολικά καθηγητές, που διορίζονταν ύστερα από εξετάσεις που έδιναν στη Σύγκλητο. Από αυτούς, 10 ήταν Έλληνες και 10 Λατίνοι γραμματικοί, 5 Έλληνες και 3 Λατίνοι δάσκαλοι της ρητορικής, ένας της φιλοσοφίας, και 2 των νομικών. Το Π. αναδιοργανώθηκε και μεταρρυθμίστηκε από τον καίσαρα Βάρδα (850), τον αδελφό της Θεοδώρας, ο οποίος το στέγασε σε οικοδομή μέσα στον περίβολο του παλατιού της Μαγναύρας. Στην περίοδο αυτή, το πρόγραμμα του Π. βελτιώθηκε, με την προσθήκη νέων μαθημάτων στις σχολές του Π. Εκτός από τη γραμματική, τη φιλοσοφία, τη φιλολογία και το δίκαιο, άρχισαν να διδάσκονται και η γεωμετρία, η αστρονομία, και, γενικά, οι φυσικές επιστήμες. Ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος ο Πορφυρογέννητος πραγματοποίησε επίσης μερικές βελτιώσεις, στα μέσα του 11ου αι. Επί Κωνσταντίνου όμως του Μονομάχου, το Π. αναδιοργανώθηκε ριζικά με την καθοδήγηση του Μιχαήλ Ψελλού.